Joachim Trier ile birlikte yazdığı senaryolardan ve aynı zamanda 2014 yapımı ilk uzun metrajı Blind ile tanıdığımız Eskil Vogt ikinci filmi De Uskyldige‘yi uzun bir aranın ardından sonunda izleyiciyle buluşturdu. Yine Ellen Dorrit Petersen ve Marius Kolbenstvedt’in yer aldığı De Uskyldige‘de bu sefer baş rolleri birbirinden yetenekli çocuk oyuncular oluşturuyor. Rakel Lenora Fløttum (Ida), Alva Brynsmo Ramstad (Anna), Sam Ashraf (Ben) ve Mina Yasmin Bremseth Asheim (Aisha) olmak üzere baş rolde yer alan dört çocuk oyuncu da inanılmaz bir performans sergilemişler. Ayrıca dördü için de De Uskyldige ilk oyunculuk deneyimleri. Filme dair ilgi çekici detaylardan birisi de Ellen Dorrit Petersen ve hayat verdiği karakteri ise Ida’nın annesi rolünde, aynı zamanda Petersen, Rakel Lenora’nın da gerçek hayatta annesi. Hem gerçek hayatta hem de kurgusal dünyada anne-kız ilişkisini izlemek ise oldukça enteresan.
Norveç’te oldukça sıcak ve mavi gökyüzülü bir günde başlayan film öncelikle alışmış olduğumuz gerilim türünün estetik özelliklerinden bir hayli uzak. Oldukça estetik, minimal, Nordik ülkelerde denk geldiğimiz puslu ve soğuk tonlardan oluşan renk paletiyle görsel olarak süslenen De Uskyldige aynı zamanda farklı bir hikâye anlatıyor. Çocukların ürkütücü ve karanlık yanlarını bizzat konu edinen film, doğaüstü güçler elde edince çocukların da masumiyetlerini ne noktada kaybedebileceklerini sorguluyor.
Ida ve Anna yaz ortasında yüksek katlı binaların bulunduğu bir siteye taşınırlar. Malum herkes tatilde olduğu için arkadaş edinmeleri biraz zor olur. Etrafta fazla çocuk olmayınca Ida bir gün Ben adında bir çocuk ile arkadaşlık kurar. Ancak zaman içinde çocukların yapmayacağı masum olmayan ve acımasız eğlencelerle vakit geçirmeye başlarlar. Bu noktada ise iyiler ve kötüler arasındaki ayrım ortaya çıkacaktır. Zamanla gelişen olaylar da bize çocukların içinde acı varsa iyi niyeti yok sayacaklarını gösteriyor.
Aynı zamanda güzel ve rahatsız edici olan film, çocukların dünya algısının nasıl tamamen farklı olabileceğini de gösteriyor. Büyük beton binalar ters çevrilmiş ve sisle örtülürken, kamera aralarında oyalanarak süzülerek gizemli ve öngörülemez bir atmosfer yaratıyor.
Eskil Vogt, yeni filmiyle bize çocukluğun son derece korkutucu bir dönem olabileceğini hatırlatıyor. De Uskyldige, çocukların bakış açısından anlatılıyor olabilir ama kesinlikle çocuklara uygun bir film değil.
