Norveç’in en nev-i şahsına münhasır yazarlarından Erlend Loe eserlerinde bol mizah, abartı ve ironiden yararlanır. Yazar, Naif. Süper kitabında da bütün bu ögeleri mümkün mertebe kullanır. Yirmi beşinci doğum gününde, romanın isimsiz anlatıcısı bir kroket oyununu ve hayatının anlamını kaybeder. Üniversiteyi bırakır ve kendisini yerleri silmeye adar. Özellikle zaman konusunda endişelenir ve fizik öğretmenleri tarafından ihanete uğramış hisseder. Zaman zaman Erlend Loe’nun çocuksunu tonunu hissettiğimiz kitapta anlatıcının kaprislerine de tanık oluruz.
Bir yandan hayata dair pek çok konuda anlatıcının fikirlerini öğrendiğimiz kitapta aklından geçen şeylerin zorlu listelerine ve yemek reklamlarında animasyon kullanımına ilişkin tuhaf derecede güçlü görüşlerini görürüz. Eleştirmenler, Naif. Süper’in anlatıcısını J.D. Salinger’ın Çavdar Tarlasında Çocuklar kitabındaki Holden Caulfield‘a benzetti. Ancak Holden genç bir çocuk iken Erlend Loe anlatıcıyı yetişkin yapmaya karar verdi. Listeler yaparak hayatı sorgulayan ve gerçekten her şeyin listesini yapan anlatıcı alıştığımız roman karakterlerinden farklı bir yere sahip.
