İzlandalı yönetmen Hafsteinn Gunnar Sigurðsson imzası taşıyan 2017 yapımı Undir trénu, İzlanda usulü bir aile draması. Bir ailenin çöküşünü merkezine alan film böylesine klişe bir hikayeyi çeşitli metaforlarla izleyiciye aktarıyor. Filmin başlangıcından itibaren bahçedeki büyük ağaca yapılan yakın çekimler, hiç şaşırtıcı olmayan bir şekilde ‘aile’ kavramı üzerinde yoğunlaşmamızı sağlıyor. Atli’nin eşi Agnes’i aldatmasıyla hikâyemizin başladığı Undir trénu en sonunda aile evine dönüşü anlatmaktadır.
Atli, annesi ve babasının evine dönmek zorunda kalır, nitekim Atli’nin ebeveynlerinin de evliliği çok iyi gitmemektedir. Bunun üstüne Atli eşi Agnes ile velayet sorunları yaşamaktadır. Hatta Atli kızı Asa’yı göremediği için okula gidip kızını pikniğe götüreceğini söyler. Bu noktada birinci dereceden veli sorunsalı daha da önemli bir hâle gelir. Bir yandan da Atli’nin ebeveynleri Inga ve Baldvin komşularıyla bahçelerindeki devasa ağaç nedeniyle hararetli bir tartışma içerisine girerler. Baldvin evde ne zaman bir sorun çıksa sorunlarından uzaklaşmak için koro çalışmalarına gider. Bir süre sonra bu kaçış komik bir hâle de gelmektedir.
Undir trénu doğrusal ve anlatısal bir film olma özelliğini taşırken aynı zamanda filmde hız konusunda farklı teknikler de barındırmaktadır. Heyecanı arttırmak için yavaşlatmanın klasik müzikle kullanılması gibi. Yazın güneşin hiç batmadığı, bordo ve mavi renkteki İzlandik evlerin etrafında çekilen bu film, görsel olarak izleyiciyi tatmin etmektedir. Bonus olarak filmin soundtrackinde GusGus‘ın “Purple” adlı şarkısı da yer almaktadır. Her ailenin kendine göre sorunlarının olduğunu çıkardığımız bu filmde, izleyici ayrıca ailelerin kısasa kısas düşmanlığına da tanık oluyor.
