İzlandalı yönetmen Rúnar Rúnarsson, ilk uzun metrajı ‘Eldfjall’dan sonra ‘Þrestir’ ile karşımızda. Ayrıca yönetmen 2004 yılında çektiği kısa filmi ‘Síðasti Bærinn’ ile Oscar‘a; ‘Eldfjall’ ile ise Cannes Film Festivali’nde Altın Kamera kategorisinde aday olmuştu.
Rúnarsson 2015 yılında çektiği filmi Þrestir yani Serçeler ile kuzeyin eşsiz manzarasını izleyiciye sunuyor. İzlanda’da yaz dönümü zamanı çekilen Serçeler, aslında kuşlarla ilgili bir film değil. Filmin açılış sahnesinde Hallgrímskirkja‘da kilise korosu şarkı söyler. Koroda dikkat çeken kişi ise tabii ki melek sesli Ari‘dir. 16 yaşındaki Ari, Reykjavík‘te annesiyle yaşamaktadır. Uzun zaman önce annesi ve babasının boşanmasına tanık olan Ari’nin her şeyi annesidir. Ancak annesi, Danimarkalı erkek arkadaşıyla Afrika’ya gidecektir. Bu nedenle Ari, yıllardır görmediği babasının yanına taşınmak zorunda kalır. Okulunu, arkadaşlarını, kısaca yaşadığı büyük şehri, Reykjavík‘i bırakmak istemez. Babasının yanına Westfjörds‘a gider. Babası Gunnar ile ilişkisini yeniden gözden geçiren Ari burada oldukça yalnız hisseder. Çocukluk arkadaşları artık onunla pek ilgilenmez. Ari, yalnızlık süresinde kendini keşfeder.
Teknik olarak da oldukça başarılı olan Þrestir, Rúnarsson’un en iyi işlerinden biri olabilir. İzlanda manzaralarını başarılı bir şekilde filmleyen yönetmen bizi hayal kurmaya itiyor. Ayrıca yönetmen bolca doğal ışıktan yararlanmış. Bu da filmi daha saf ve doğal bir forma sokuyor. Sigur Rós ve Kjartan Sveinsson büyüleyici şarkılarıyla filmi daha da dreamlandic yapıyor.
