Soğukluğuna ve mesafesine alıştığımız, alışmanın ötesinde bu kavramlarını samimiyetleriyle özdeşleştirdiğimiz kuzey gruplarının/sanatçılarının zaman zaman bu kavramlara ters düşmek demeyelim de, ironik gözüken bazı duruşları olabiliyor; O soğukluklarının içinde şaşırtıcı bir sıcak barındırabiliyorlar. Hatta bu sıcağın zaman zaman suyun öteki tarafından, Amerika’dan geldiğini de gözlemlemek mümkün.
İşte tam bu noktada aklınıza gelenlere bir eklememiz olacak; Jonas Carping. İsveçlinin tınısında Amerika’nın batısının çiğliğini duymak mümkün. Melodilerinde ise az sonra yayvan Amerikan aksanıyla vokale girecek bir solist beklentisi yaratacak yuvarlaklıklar, rahatlıklar mevcut. Carping, saf bir rock duyma imkanımız az olduğu son zamanlarda bunu bize net olarak verebiliyor. Alternatif rock‘a göz kırpan bir rock ama bu, iki tür arasındaki çizgiyi zorladığı anlar olmuyor değil.
Yine de Carping’in besteleri özgünlükten uzak ve yavanlığı zor aşıyor. Dinlerken “bu tarz şeyler Amerika’da yapılıyor zaten” demek gayet olası. Vuruculuğu düşük, singer/songwriter ekolü adına yaratıcılığı zayıf bir kayıt “Coctails & Gasoline“. Sadece modern zamanlar ozanlığı kavramına düşkünlerin ilgisini çekebilecek bir albüm Carping’in ikinci albümü. Dümdüz ve ıssız uçsuz bucaksız yolların müziği olarak düşünüldüğünde daha bir anlamlı oluyor sanki.
